Toespraak van Zijne Majesteit de Koning - Militaire Academie West Point , USA

Toespraak van Zijne Majesteit de Koning der Belgen

op de Militaire Academie van de Verenigde Staten

West Point, woensdag 25 april 2018

 

Zie video

 

Generaal Gilland, Generaal Jebb, Faculteitsleden, Beste kadetten,

Dames en heren,

Goedemiddag. Wanneer ik u hier allen bij elkaar zie, denk ik met ontroering terug aan mijn tijd aan de Koninklijke Militaire School. En aan hoe fier ik was, toen ik mijn brevetten van gevechtspiloot en paracommando behaalde, nu bijna veertig jaar geleden, net voor ik twee jaar lang in de VS zou gaan studeren. Ik weet dus wat jullie soms moeten verduren – en ook hoe je daar groter uit komt. En, gevormd bij de Landmacht, kan ik me heel goed vinden in de geest van jullie "Go Army, beat Navy!" ("Vooruit Leger! versla de Marine!")

Bijna honderd jaar geleden, op de ochtend van 24 oktober 1919, werd mijn overgrootvader koning Albert I in deze academie ontvangen door de toenmalige superintendent Douglas MacArthur. Tot de kadetten die voor hem stonden sprak hij zijn dankbaarheid en zijn bewondering uit voor uw academie, die de bevrijders van Europa zo degelijk had opgeleid. En hij vertrouwde hun toe dat hij, tijdens de vier jaren dat WOI had geduurd, had beseft, "hoe belangrijk het is voor elke officier en voor elke soldaat, ervan overtuigd te zijn dat hij een nobele en rechtvaardige zaak dient".

In augustus 1914 was mijn land neutraal en werd het geconfronteerd met een ultimatum van de Duitse keizer, die over Belgisch grondgebied wilde trekken om Frankrijk binnen te vallen. Koning Albert en de Belgische regering verwierpen dat ultimatum. Het Belgisch leger bood vervolgens, alleen, wekenlang weerstand. Zo vertraagde het de invasie en kreeg het Franse leger de kans om zich voor te bereiden. Na drie maanden van hevig verzet in België en Frankrijk raakte het front gestabiliseerd en begon een langdurige loopgravenoorlog in Flanders’ Fields – in België gesymboliseerd door de Ieperboog.

De moed waarmee de Belgen hun neutraliteit verdedigden, de geest van opoffering waarvan zij blijk gaven en ook de gewelddadigheid van de repressie die met name de burgerbevolking moest ondergaan, gaven aanleiding tot een golf van internationale solidariteit, meer bepaald in de Verenigde Staten. Toen de Verenigde Staten vanaf april 1917 aan de oorlog deelnamen, was dat een keerpunt. Het leidde, anderhalf jaar later tot de capitulatie van Duitsland. Ruim een miljoen Amerikaanse soldaten waren betrokken bij het Maas-Argonne-offensief. We zullen dit hoofdstuk van onze gemeenschappelijke geschiedenis, de gulheid van het Amerikaanse volk en de heldhaftigheid van de soldaten die voor onze vrijheid zijn komen vechten, nooit vergeten.

Amper 25 jaar later, eind 1944, liepen andere voormalige kadetten van West Point voorop bij het Ardennenoffensief in België, een van de grootste veldslagen die het leger van de Verenigde Staten ooit voerde. De namen van uw generaals – Eisenhower, Patton, Bradley, Devers, McAuliffe, staan nog steeds gegrift in het geheugen van ieder van ons. Meer dan 600.000 Amerikaanse militairen namen deel aan deze beslissende slag die aan de eindoverwinning voorafging. Bastenaken kon standhouden, in het bijzonder dankzij de vastberadenheid en de moed van soldaten die hier hun opleiding kregen. Sindsdien genieten België en de rest van Europa de langste periode van vrede en vrijheid in hun geschiedenis. Vandaag wil ik, in naam van het Belgische volk, eens te meer, aan de Verenigde Staten onze dankbaarheid uitdrukken.

Van Ieper tot Bastenaken, en tot vandaag, blijft het dienen van een nobele zaak onze leidraad. In de loop van de Belgische geschiedenis is op ons grondgebied vaak hevig strijd geleverd. Wereldrijken bestreden er elkaar, totalitaire ideologieën werden er verslagen. Maar op die van bloed doordrenkte grond, uit de as van de verwoesting, hebben wij een duurzame vrede gebouwd. België biedt vandaag onderdak aan de zetel van de NAVO en van SHAPE. En Brussel, de hoofdstad van België, is ook de hoofdstad van Europa geworden. De Europese Unie is een visionair project, ontsproten uit diepe wonden. Een groots en stoutmoedig project. Samen hebben we een uniek verbond/een unieke alliantie gevormd van landen die besloten hun lot met elkaar te verbinden en daarvoor een deel van hun soevereiniteit op te geven.

Dit project van vrede, solidariteit en welvaart is gebouwd op begrip en vergeving tussen volkeren die elkaar ooit verscheurden. Alleen op basis van een dergelijke verzoening is het mogelijk met het verleden in het reine te komen en aan een betere toekomst te bouwen, door lessen te trekken uit het verleden. Diepgaande verzoening is het fundament voor duurzame vrede. Het is tussen volkeren niet anders dan tussen mensen: we moeten met elkaar praten, naar elkaar luisteren, begrip hebben voor elkaars wonden en vernederingen, en tot elkaar toenadering zoeken. Het zich herinneren is van cruciaal belang. De herinnering is, zoals Sint-Augustinus schreef, "het heden van het verleden". Ze schept stevige banden tussen naties, zoals tussen onze landen aan weerszijden van de Atlantische Oceaan. België is er trots op, een land van herinnering en dialoog te zijn, een bodem waarop verzoening en samenwerking gestalte hebben gekregen.

België is ook trots als thuisbasis te mogen dienen voor de NAVO en SHAPE. Deze tastbare verankering van het Bondgenootschap in België is een goede weerspiegeling van de banden tussen de Verenigde Staten en mijn land. België heeft een lange staat van dienst in het optreden aan de zijde van de Amerikaanse troepen. Van 1951 tot 1955 vocht het Belgisch Vrijwilligerskorps voor Korea, de zogeheten "bruine baretten" in Korea. In een recenter verleden heeft België deelgenomen aan missies in Afghanistan en in het kader van de coalitie tegen Daesh in Irak en Syrië. Mijn land heeft ook zijn rol gespeeld in operaties in Europa, in de Balkan een paar jaar geleden en in de Middellandse Zee en de Baltische staten vandaag, ter ondersteuning van onze bondgenoten. Het nieuwe hoofdkwartier van de NAVO, dat vorig jaar werd ingehuldigd, is de plaats waar wij samen plannen smeden en acties ondernemen, in een gemeenschappelijk streven voor vrede, democratie en het welzijn voor onze volkeren. Mijn land biedt zijn buitenlandse bezoekers – onder wie duizenden Amerikaanse militairen en burgers – een gewaardeerde leefomgeving en levenskwaliteit. Als loyale en betrouwbare NAVO-bondgenoot is België eveneens overtuigd van de noodzaak om een stevige en geïntegreerde Europese pijler te ontwikkelen die in staat is meer verantwoordelijkheid te nemen in defensieaangelegenheden.

De boeiende tijden die we vandaag beleven, openen ongelooflijk veel nieuwe perspectieven voor de mensheid. Maar we mogen ons niet laten verblinden of afleiden. Want de dreigingen van vandaag hebben misschien niet de vorm van een open en rechtstreekse confrontatie met de vijand, zoals dat in de loopgraven van 14-18 het geval was, maar daarom zijn ze niet minder reëel. Nieuwe technologieën en ontwikkelingen in artificiële intelligentie brengen voor ons allen grote vooruitgang met zich mee, maar zij hebben ook hybride oorlogsvoering tot gevolg. Nieuwe communicatiemiddelen brengen ons dichter bij elkaar, maar maken ook een discours mogelijk, dat polariseert, bondgenootschappen verdeelt en haatgevoelens aanwakkert. Onze democratieën staan onder druk. Met waakzaamheid en aandacht voor het gemeenschappelijk goed, kunnen we deze nieuwe kansen grijpen zonder toe te geven aan de bedreiging die ervan uitgaat.

Aan weerszijden van de Atlantische Oceaan worden fundamentele vragen gesteld. Extremisme neemt op vele plaatsen in de wereld toe. Terroristisch geweld veroorzaakt eindeloos leed in vele regio's, ook in Europa. Miljoenen mensen hebben nood aan humanitaire bijstand, maar het humanitaire stelsel bereikt zijn grenzen. Zoals u weet blijven duizenden migranten met gevaar voor hun leven de Middellandse Zee oversteken in de hoop Europa te bereiken. Al deze kwesties herinneren ons eraan dat er geen andere keuze is dan de kloof tussen volkeren en culturen te dichten. Dat is de zaak die wij moeten dienen.

Het devies van uw prestigieuze academie is vandaag actueler dan ooit: "Duty, Honor, Country" – plicht, eer en vaderland. Het is voor ons een plicht en een erezaak verdeeldheid en haat te vervangen door eendracht en zorg voor de ander. Het bestrijden van haat en vernedering is een van de eerste plichten die ieder van ons als mens heeft.

Beste kadetten,

Zoals generaal MacArthur het zesenvijftig jaar geleden tot jullie voorgangers zei: het is niet uw taak te redetwisten over de kwesties die de mensen verdelen. De taak die op jullie schouders rust, is de ultieme verdedigingslijn te zijn van onze waarden en van de vrede die deze waarden moet vrijwaren. Net als jullie voorgangers hebben jullie besloten je leven te bouwen op plichtsbesef en dienstvaardigheid. Jullie keuze is meer dan een beroep. Het is een roeping. Het verlangen datgene te doen waarin je het beste van jezelf kan geven. Net zoals ik deze gelegenheid te baat neem om jullie voorgangers hulde te brengen voor wat zij voor mijn land deden, zo sta ik hier ook om jullie te feliciteren omdat jullie je roeping willen waarmaken, en omdat jullie, samen met ons, Europeanen, de waarden blijven verdedigen waarin wij geloven.

Het stemt mij gelukkig dit ogenblik vandaag met jullie te mogen delen. Ik wens jullie allemaal toe, het beste uit jullie opleiding te halen, om, naar het voorbeeld van de velen die jullie zijn voorgegaan, vrienden en bewakers van de vrede te blijven.