Toespraak van Zijne Majesteit de Koning - Universiteit van Lubumbashi

Vertaling - Enkel het gesproken woord geldt

Mijnheer de rector,
Beste professoren,
Beste studenten van de Universiteit van Lubumbashi,
Beste Kasapards!

De gastvrijheid van Lubumbashi is legendarisch, en we wisten dat jullie ontvangst daar niet voor zou onderdoen. Toch overtreft jullie talent om buitenlandse gasten te ontvangen al onze verwachtingen. De warmte van jullie onthaal gaat ons recht naar het hart.

Hartelijk dank, mijnheer de rector, leden van de faculteit – en jullie, studenten van deze mooie universiteit.

Meer dan 50 jaar na het laatste bezoek van mijn oom, Koning Boudewijn, ben ik bijzonder blij om jullie vandaag te kunnen toespreken, hier in Lubumbashi, in het hart van de provincie Katanga.

En via jullie richt ik me ook tot alle jongeren van Congo.

We hebben lang uitgekeken naar deze reis door de Democratische Republiek Congo. En we wilden jullie land écht van nabij leren kennen.

Precies daarom kozen we ervoor om hier vandaag bij jullie te zijn.

De afgelopen dagen hebben we ons al kunnen bezinnen over onze gemeenschappelijke geschiedenis. Over alles wat onze banden heeft gesmeed, soms met vreugde, maar soms ook met pijn.

We hebben veel projecten en verwezenlijkingen kunnen bezoeken, in heel uiteenlopende domeinen, zoals werkgelegenheid, biomedisch onderzoek, onderwijs en cultureel erfgoed. De Koningin en ik waren erg onder de indruk van de kwaliteit van de inzet van alle betrokkenen.

 

Beste studenten,

Laten we vandaag naar de toekomst kijken.

Die toekomst behoort jullie toe. Jullie zijn hier om te studeren, een opleiding te volgen, in omstandigheden waarvan we weten dat ze moeilijk zijn. Dat bewijst dat jullie vertrouwen hebben in de toekomst, in jezelf en in je land. We kennen de opofferingen die dit van jullie en jullie ouders vergt.

We onderschatten ze niet.

Des te meer waarderen wij jullie keuze om je persoonlijke talenten te ontwikkelen om later in de Congolese maatschappij jullie verantwoordelijkheid op te kunnen nemen.

Jullie maken deel uit van een generatie die heel goed beseft wat de uitdagingen van onze samenlevingen zijn. En wij weten hoezeer jullie, meer nog dan andere jongeren in de wereld, verlangen naar veiligheid, vrede en gerechtigheid.

 

Congo heeft een schat aan rijkdommen in zijn ondergrond.

Het komt jullie toe om uit deze natuurlijke grondstoffen de grootste toegevoegde waarde te halen, in jullie eigen land, ten voordele van de Congolezen, dankzij de vaardigheden die jullie zullen hebben verworven.

Daarom aarzel ik niet om te zeggen dat jullie, de jeugd, de echte rijkdom van Congo zijn, met jullie doorzettingsvermogen en enthousiasme.

Want een mijn kun je uitputten. Het talent en de wilskracht van de jeugd daarentegen, haar dorst naar kennis, zijn onuitputtelijk.

Ik wens dan ook oprecht dat jullie kunnen openbloeien en op jullie beurt het algemeen welzijn van het land en het Afrikaanse continent kunnen dienen.

 

Niets is onvermijdelijk.

De ontwikkelingskansen van Congo zijn reëel en immens. En nergens is dat meer voelbaar dan hier, in de hoofdstad van de koperregio.

Koper is trouwens een goed voorbeeld van de ononderbroken evolutie van de economie in de loop van de tijd. Naast zijn eigen waarde heeft koper immers kobalt als bijproduct, het metaal dat essentieel is voor de nieuwe technologieën die de wereld van morgen zullen vormgeven.

 

Dames en heren,

Vandaag zijn we getuige van een opleving van de bilaterale betrekkingen tussen Congo en België. De academische en wetenschappelijke samenwerking zijn een belangrijk onderdeel van die nieuwe dynamiek.

In dat verband werkt UNILU samen met verschillende Belgische universiteiten en instellingen.

Onder de belangrijkste van die samenwerkingsprojecten vermeld ik graag de historische en volgehouden steun van de architecten van de Université Libre de Bruxelles aan jullie faculteit architectuur en de aanleg, op jullie campus, van tuinen voor geneeskrachtige planten.

Nog op medisch vlak is de verzustering van jullie universiteit met die van Kinshasa, Bukavu en de ULB een prachtig voorbeeld van samenwerking tussen noord en zuid.

De samenwerking tussen de Universiteit van Lubumbashi en die van Luik wil dan weer de levensomstandigheden van de lokale bevolking verbeteren door het versterken van de stadslandbouw en het optimaliseren van de ecosysteemdiensten.

Al deze partnerships zijn vandaag des te sterker, omdat ze kunnen steunen op het elan van de Congolese universiteiten.

In dat verband verwijs ik graag naar de recente oprichting van het Centre Africain d’Excellence de Recherche Avancée pour la Fabrication des Batteries électriques in Lubumbashi – en dat precies op basis van kobalt.

Het centrum zal de opkomst moeten ondersteunen van een competitieve waardeketen voor batterijen, elektrische auto's en hernieuwbare energie. Het zal zorgen voor extra werkgelegenheid en impulsen geven aan de lokale economie. Daardoor kan de armoede worden teruggedrongen en het welzijn van de bevolking verbeterd, wat hoognodig is.

 

Natuurlijk zijn er niet alleen de rijkdommen van jullie ondergrond.

Er is ook een immens potentieel in de landbouw en het gigantische Congolese woud, een ecologisch kapitaal van onschatbare waarde om de klimaatverandering doeltreffend te kunnen bestrijden.

Jullie kunnen op ons rekenen ​​om jullie zoveel mogelijk te ondersteunen bij het rechtvaardig uitbaten, in het belang van allen, van deze natuurlijke hulpbronnen – bouwend op het enorme menselijke kapitaal waar jullie de vertegenwoordigers van zijn.

En daarbij denk ik ook aan jullie vindingrijkheid in de dienstensector, in het bijzonder aan de nieuwe digitale beroepen

Congo heeft op dat vlak een enorme, toekomstgerichte knowhow, geheel in lijn met de grote wereldwijde trends.

Uiteraard mogen we niet ontkennen dat er nog veel uitdagingen zijn.

Denk maar aan de strijd tegen de armoede, de inzet van alle mogelijke middelen voor het welzijn van eenieder.

En ik kan niet anders dan het hier en nu te benoemen: veiligheid, met name in het oosten van het land.

 

Dames en heren,
Beste studenten,

Er is geen ontwikkeling mogelijk zonder vrede. En er is geen vrede zonder ontwikkeling.

België staat aan jullie zijde om al deze uitdagingen aan te gaan.

Ook binnen de Europese Unie en de Verenigde Naties dragen we deze boodschap met overtuiging en volharding uit.

Onze steun vindt zijn reden van bestaan in de wil van de Congolese mannen en vrouwen om te werken aan een eendrachtige en voor allen inclusieve samenleving. Dat is precies wat ons motiveert – en het is de boodschap die ik met me mee zal nemen naar België.

 

Beste Kasapards,

Het Congo dat we tijdens deze reis ontdekken, is een Congo dat ons raakt, inspireert en hoop geeft.

En dat is ook dankzij jullie!

Ik weet dat de DRC op jullie kan rekenen.

 

Geniet intussen van je mooie studententijd.

Sta open voor nieuwe ontmoetingen, smeed stevige vriendschappen.

Maar... vergeet niet af en toe ook te studeren...

IISHI UNILU, IISHI CONGO. URAFIKI KATI YA BELGIQUE NA CONGO UNADUMU.